30 Ιουλίου 1906 η παλιά Αγχίαλος στην Ανατολική Ρωμυλία τυλίγεται στις φλόγες. Άλλες Οικογένειες Ελλήνων παραμένουν εκεί και άλλες παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς. Ο τόπος τους φλέγεται. Γίνονται βιαιοπραγίες. Βουλγαρικά φύλλα εγκαθίστανται στην άλλοτε Ελληνική γη. Οικογένειες χωρίζονται. Όπως αυτή του παππού μου.
Η μάνα παίρνει τα οχτώ της παιδιά και -έγκυος καθώς ήταν- καταφεύγει στο εσωτερικό του ελλαδικού χώρου. Στη πορεία προς εγκατάσταση στη νέα γη έρχεται στον κόσμο - σε
κάποιο μέρος της Ελλάδας- ο μικρός Βασίλειος, ο παππούς μου. Τι χαρά αλλά και τι πόνος γι αυτή τη μάνα!
Σήμερα
κρατούμε δυνατούς δεσμούς με τα ξαδέρφια μας . Οικογένειες που μείναν
πίσω για να διαφυλάξουν το βιο τους. Μάταια. Αρχίσανε πάλι από την αρχή υπό
το ξένο ζυγό . Εμείς- λεύτεροι πια- δεχτήκαμε την φιλοξενία της πατρίδας στο καινούριο τόπο.
Η Νέα
Αγχίαλος έγινε τόπος ηρώων. Οι παππούδες μας ανέστησαν ήθη και έθιμα της Παλαιάς
Αγχιάλου. Τιμή και αγάπη στους προγόνους
μας! Η μνήμες είναι ζωντανές!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου