Διψούσε να βρεί τις ρίζες της . Ένα ταξίδι στη σημερινή
Πομόριε της Βουλγαρίας ,πρώην Αγχίαλο ήταν ότι χρειαζόταν . Εκεί θα συναντούσε
συγγενείς και φίλους. Οι προπαππούδες της πρόσφυγες από την ανατολική Ρωμυλία. Είχαν
εγκατασταθεί στη νέα τους πατρίδα το 1906
όταν η παλιά τους πατρίδα κάηκε από τους Βουλγάρους τις 30 Ιουλίου 1906.
Άνθρωποι έντιμοι και του μόχθου μεγάλωναν τα παιδιά τους με παιδεία και αγάπη περίσσεια.
Καμάρωναν που τα βλέπανε να εξελίσσονται
και πολλά από αυτά να προκόβουν. Εκείνη όμως έπρεπε να πραγματοποιήσει τον πόθο
της.
Ήταν Κυριακή μεσημέρι όταν πήρε την απόφαση να ταξιδέψει
οδικώς με το Ι.Χ της για Βουλγαρία. Η ημέρα αποπνικτικά ζεστή . Μόλις είχαν
σηκωθεί από το κυριακάτικο τραπέζι. Είχε ανακοινώσει αστραπιαία την απόφασή της στους γονείς της .
Όλοι μείνανε με το στόμα ανοιχτό . Είναι κάτι όμως που το περιμένανε και θα
θέλανε πολύ να συνταξιδέψουν. Η απόφαση όμως είχε παρθεί. Θα ταξίδευε αυτή με τη λούση,τη σκυλίτσα της.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου