Χριστούγεννα έφτασαν πάλι . Χριστός γεννάται σήμερα εν Βηθλεέμ τη πόλη . Θα ακουστούν τα κάλαντα σε λίγες ημέρες. Όμως οι πόρτες μας θα είναι βουβές και παγωμένες στα παιδικά χαμόγελα και αυτό γιατί κατόρθωσε ένας ιός να κατακερματίσει τη ζωή μας. Θα τα ψάλλουμε μονάχοι μας ο καθένας στα σπίτια μας .Ίσως έτσι καταλάβουμε την αξία του «ΜΑΖΙ». Αν ακόμα μπαίναμε στα παπούτσια του άλλου πόσο θα άλλαζε η οπτική μας. Δυσκολευόμαστε όμως να το κάνουμε.
Ήταν πέρυσι όταν η
Αντιγόνη βγήκε στη γειτονιά να πρωτοτραγουδήσει τα κάλαντα με τη μεγάλη της αδερφή.
Χτυπούσαν πόρτα πόρτα και αφού τραγουδούσαν με φωνές που μοιάζαν με αγγέλου
παίρναν τα χρήματα και τα μετρούσαν με κέφι. Ήθελαν να μαζέψουν ένα σεβαστό ποσό
για να πάρουν ένα δώρο στη μαμά τους.
Η ώρα περνούσε το
χιόνι άρχισε να σκεπάζει την είσοδο του μικρού συνοικιακού καταστήματος με τα λογής
λογής δώρα. Τα κορίτσια σπρώξανε τη μεγάλη εξωτερική πόρτα και αρχίσανε να ψάχνουνε
για το δώρο που θα κάνανε στη μαμά τους. Σκεφτήκαν ότι της άρεσαν πολύ οι πεταλούδες και στο παρελθόν αγόραζε ποτήρια μ
αυτό το μοτίβο. Έτσι δεν θα τους ήταν δύσκολο προς τα πού να κινηθούν.
Η μάνα μας στο
κοντινό παρελθόν είχε κάνει χημειοθεραπεία για καρκίνο της μήτρας είπαν στη πωλήτρια που τα κοιτούσε
έκθαμβη. Το ξεπέρασε και αυτό έχει σημασία. Τώρα είναι εδώ. Τα ποτήρια με τις πεταλούδες
τις θυμίζουν ότι έσπασε το κουκούλι και από κάμπια έγινε τώρα μια ωραία
πεταλούδα. Τώρα βλέπει τη ζωή με άλλα μάτια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου