Να 'μουν του σταύλου έν' άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.
Να λάμψω από τη λάμψη του κι' εγώ σαν διαμαντάκι
κι' από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.
Να μοσκοβοληθώ κι' εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.
να ιδώ την Αειπάρθενο, να ιδώ το πρόσωπό της
πώς εκοκκίνησε, καθώς πρωτοείδε το μικρό της,
όταν λευκό , πανεύοσμο το προσωπάκι εκείνο,
της θυμισ΄ έτσι άθελα του Γαβριήλ τον κρίνο...
Να 'μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου