Πήλιο

 

Εδώ και μέρες ετοιμαζόταν γι αυτό  το μικρό ταξίδι. Ήταν αναγκαίο γι αυτούς «να κατεβάσουν ρολά» από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Να βάλουν στη ζωή τους μια άλλη διάσταση πιο ανέμελη , πιο παιχνιδιάρικη. Να δώσουν χρώμα στις γκρίζες μέρες και μια  πινελιά νοσταλγίας αφού προορισμός τους ήταν το μέρος που ανακάλυψαν ο ένας τον άλλον .

Φόρτωσαν τις αποσκευές. Το αυτοκίνητο πλημμύρισε από μπανιερά, βαλίτσες και ποδήλατα.

-Μπαμπά έβαλες το ποδήλατό μου είπε η μικρή Μυρτώ.

-Μα φυσικά καλή μου είναι πίσω από τα δικά μας απάντησε ο μπαμπάς.

-Πού είναι; Δεν το βλέπω...

-Καλά λες  … τελικά το ξέχασα στην πυλωτή στην προσπάθειά μου να τακτοποιήσω τις βαλίτσες.

Μπορεί να ήταν στην ηλικία των επτά αλλά ήταν οργανωτική , υπεύθυνη και συνεργάσιμη. Η καλύτερη συντροφιά γι αυτό το τριήμερο στο Πήλιο.

Βρούμ , βρούμ ακούστηκε μόλις ο μπαμπάς έβαλε το κλειδί στη μίζα. Η μαμά και η Μυρτώ φορέσανε τις ζώνες.

-Καλό μας ταξίδι ευχήθηκε ο μπαμπάς και έβαλε πλώρη για τη πόλη του Βόλου.