Χάρτινο το φεγγαράκι

 

Της άρεσε να κάνει όνειρα. Είχε όμορφα όνειρα που τη κρατούσαν ζωντανή.

 Οι μέρες περνούσαν και η απάντηση αργούσε να φανεί. Όμως η ελπίδα για μια θετική έκβαση της όλης ιστορίας δεν την άφηναν να πιεί.

Το τηλέφωνο συντάραξε την ησυχία του σπιτιού. Επιτέλους.

-Η κυρία Ερατώ  Δημοσθένους;  Από  το νοσοκομείο Λάρισας σας τηλεφωνούμε.  Οι εξετάσεις σας βγήκαν αρνητικές.

Η Ερατώ άρχισε να χοροπηδάει με το ακουστικό στο χέρι.

Από το ανοιχτό παράθυρο μια μελωδία ξεχύθηκε στο δωμάτιο … Χάρτινο το φεγγαράκι . Ψεύτικη η ακρογιαλιά αν με πίστευες λιγάκι θα ήταν όλα αληθινά…

Έσκυψε και πιάστηκε από το πόμολο της  πόρτας .Για μια στιγμή έχασε τις αισθήσεις της.

Είμαι πολύ ώριμη για τέτοιου είδους συγκινήσεις, σκέφτηκε. Το βλέμμα της διασταυρώθηκε με αυτό του άντρα της.

Ήταν τόσο νέοι σ αυτή τη φωτογραφία.

Το κομοδίνο -οπου τη φιλοξενούσε στη ράχη του- στεκόταν αγέρωχο. Φιλοξενούσε στη ράχη του μνήμες και καημούς μιας ζωής.