ο Σωκράτης ήταν φορές που έπεφτε και άλλες τόσες που σηκωνόταν. Δεν ήθελε να τον βρεί ο Θάνατος να λιγοψυχάει. Τελευταία φορά που πέρασε το κατώφλι του νοσοκομείου ήταν πέρυσι τον Αύγουστο. Οι γιατροί του είχανε δώσει ένα χρόνο ζωής. Κι όμως ήταν ακόμη εδώ. Αυτό το όφειλέ σε ένα οικογενειακό του φίλο που τον παρότρυνε να πάει να εξομολογηθεί στον Άγιο Μηνά. εκεί θα τον υποδεχόταν ένας καλοκάγαθος παππούλης .Απλός και ταπεινός.
Ο Σωκράτης δεν είχε εξομολογηθεί ποτέ ξανά. Πέρασε τη μεγάλη αυλόπορτα της εκκλησίας και κατευθύνθηκε στο χώρο της εξομολόγησης . Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά ποτέ αλλοτε δεν είχε αποκαλύψει σε κανένα τα μύχια της ψυχής του. Τώρα ήταν διαφορετικά γιατί ξαφνικά αντίκρυσε τη ζωή του με άλλα μάτια. Ήθελε να ζήσει. Όμως αν πέθαινε ήθελε να είναι με τον Χριστό. Στο νου του ήρθε μια εικόνα απο τη βάπτιση του γιού του .
Ο ιερέας: «Συντάσση τω Χριστώ»;
Και απαντά ο ανάδοχος: «Συντάσσομαι».
Ερωτά πάλι τρεις φορές ο ιερέας: «Συνετάξω τω Χριστώ;»
Και απαντά ο ανάδοχος: «Συνεταξάμην».
Και λέγει ο ιερέας: «Και πιστεύεις αυτώ;»
Και απαντά ο ανάδοχος: «Πιστεύω αυτώ ως βασιλεί και Θεώ».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου