Ήταν ένα
φθινοπωρινό απόγευμα. Όλοι λείπανε από το σπίτι. Η Λουκία βαριόταν . Αυτή τη
πλήξη της ήρθε να ανασκευάσει το τηλεφώνημα.
-Έλα
καλησπέρα Λουκάκι η Μαριάννα είμαι έρχομαι σε πέντε λεπτά από΄ κεί. Θα έρθει
μαζί μου και η Αντιγόνη.
- Πάρε ένα
οικογενειακό παγωτό καθώς έρχεστε είπα με ενθουσιασμό.
Τα τελευταία χρόνια το γλυκό μου είχε γίνει απαραίτητο. Είναι που στις πίκρες που μου
κερνάει η ζωή ένα γλυκάκι έρχεται και τα ισοφαρίζει. Γλυκαίνομαι τόσο πολύ που
νοιώθω σαν καραμέλα . Γλυκιά βουτύρου σαν κι αυτές που συνήθιζε να μου παίρνει ο
παππούς όταν ήμουν μικρή. Απόλαυση.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου