Αναστασία

 

  Η Ευαγγελία ήταν πολύ δυνατή. Τι κι αν είχε χάσει τους γονείς της πριν λίγο καιρό. Μοναχοπαίδι η ίδια ήξερε από την καλή και την ανάποδη τη ζωή. Κάθε μέρα από μικρή οι γονείς της την παίρνανε στα κτήματα για να φτιάξει ισχυρό χαρακτήρα όπως λέγανε. Δεν έπεσαν έξω. Οι φίλες της λιγοστές . Μετριόταν στα δάχτυλα του ενός χεριού. Όμως ήταν αδερφικές. Μπορούσε να τις εμπιστευτεί το κάθε πρόβλημα και να μείνει εκεί.

Δίχως περιστροφές η Ευαγγελία σήκωσε το ακουστικό. Ήθελε εδώ και μέρες να μιλήσει με τη φίλη της την Αναστασία που έμενε στο εξωτερικό και συνεχώς το ανέβαλλε λόγω των υποχρεώσεων. Τώρα δεν έπαιρνε άλλο. Ο ήχος του τηλεφώνου γινόταν ολοένα και πιο επιτακτικός. Η φωνή της Αναστασίας ακούστηκε. Ένα τρελό καρδιοχτύπι χόρευε σε εξωφρενικούς ρυθμούς.

-Αναστασία μου … είπε και ξάφνου ηρέμησε το μέσα της.