Μια φορά και ένα καιρό..

 Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια μικρή αδιάφορη κάμπια .Τιποτα δεν προμήνυε στα άλλα ζώα ότι μπορεί να μεταμορφωθεί. Μόνο το ασχημόπαπα πίστευε σ΄αυτή. Ήταν διαφορετικό από τα άλλα παπάκια . Αυτό το έκανε να ξεχωρίζει. Κάθε μέρα ένοιωθε  κάτι να αλλάζει πανω του. Δεν  έμοιαζε με τη φυλή του.

-Αυτή δεν είναι η φυλή μου. έλεγε και ξαναέλεγε .

-Είμαι από άλλη πάστα .

Η κάμπια έσερνε τα ποδαράκια της το πλησίαζε με θάρρος και το αγκάλιαζε.

-όντως καλό μου είσαι διαφορετικό τόσο που καταλαβαίνεις και ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας. 

Η μεταμόρφωση είναι μέρος της φύσης του είπε και αυτό είναι το μεγαλείο της! Ότι μπορεί να αλλαχτεί να το αλλάζουμε. 

 Θέλει αρετή και τόλμη να βρούμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Πολλές φορές ο δρόμος της αυτοπραγμάτωσης είναι τραχύς και δύσβατος . Εμείς όμως καλούμαστε να τον διαβούμε . 

ΤΌΤΕ... ΆΦΗΣΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΤΟ ΚΟΥΚΟΎΛΙ ΤΗΣ! ΤΟ ΑΣΧΗΜΟΠΑΠΟ ΘΑΥΜΑΣΕ ΑΝΟΙΞΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΔΙΑΠΛΑΤΑ ΚΑΙ ΠΛΗΣΙΑΣΕ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ.

...Από κάμπια πεταλούδα και από ασχημόπαπο κύκνος  μονολόγησε το γουρουνάκι και ξανακύλησε στα λασπόνερα.