Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε...Αγναντευοντας νέους ορίζοντες και ξεδιπλωνοντας τους παλιούς.
Είναι η ελπίδα που φυλάει καλά κρυμμένα τα όνειρα μας στο σεντούκι της.
Κρυφοκοιταζω στο σεντούκι. Παίρνω ένα από τα όνειρα και το βγάζω στο φως δίνοντας του πνοή.
Του δίνω φτερά να συναντήσει ανθρώπους. Ωραίους ανθρώπους. Και καινούρια προοπτική.
Η πυξίδα μου δείχνει προς το καλό και το άγιο πια . Η Πρόνοια Του με οδηγεί . Εδώ ο δρόμος είναι με λουλούδια περιτριγυρισμένος και με ευωδιαστές μυρωδιές μυρωμένος. Ο δρόμος οδηγεί σε μια πόλη.
Οι άνθρωποι που κατοικούν σ αυτή τη πόλη ξέρουν τι ζητούν και που να ψάξουν να το βρούν.
Κάτω από το Σταυρό Του θα μαζέψουν τα λουλουδάκια που φύτρωσαν απ΄ τα χρυσοστάλαχτα δάκρυα της Παναγιάς . θα τα φορέσουν κομποσχοίνι για να τιμήσουν τον Υιό της που ήρθε στο κόσμο για τη σωτηρία ημών των αμαρτωλών.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου