Η εικόνα μοναδική. Η εμπειρία ανεπανάληπτη. Χειμώνας με το τζάκι συντροφιά. Η θαλπωρή που εκπέμπει η θερμότητα με αγκαλιάζει. Ετοιμάζω ένα ρόφημα και κουλουριαζομαι στο καναπέ. Αναλογίζομαι το τώρα ,το πριν ,το μετά. Τι νόημα έχει να επιμένω στο παρελθόν και στο μέλλον; Η συγκεκριμένη στιγμή έχει το πραγματικό μέγεθος της χαράς κ είναι συνυφασμένη με το ομορφότερο κομμάτι της ευτυχίας. Επειδη η ζωή είναι στο εδώ στο τώρα στη στιγμή. Δεν θέλω πια να ακούω για το "αν όλα ήταν " που επιμένει η σκέψη. Σιγοψυθιριζω την ευχή. Είναι η μόνη μου παρηγοριά. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου