Μια μερα στο μοναστήρι. Μια μερα κοντά στην αιωνιότητα.

 

Η Παναγιά την κράτησε μυστικά στην αγκαλιά Της.Της έδειξε μονοπάτι που είχε χρέος να βαδίσει. 

Την αγαπούσε και Την τιμούμε Την Πρεσβυτερα των ουρανών κι αυτό ήταν βάλσαμο στη καρδιά της.

Προχώρησε με μετέωρο βήμα προς την πόρτα της εξόδου του νοσοκομείου. 

Τώρα δεν ήξερα πλέον τι την περίμενε ποιος την περίμενε. 

Η ελπίδα μετέωρη κι αυτή ήρθε και φωλιασε στη καρδιά της.

Πρώτη μέρα εκτός του νοσοκομείου. 

Κυριακή ο Ιερέας αναφωνεί 

Μετά φοβου Θεού Πίστεως και Ελπιδας προσέλθετε....

Ένας καινούριος δρόμος βεβαίας ελπίδας ανοίγεται ξάφνου μπροστά της.

Αυτος που της δείχνει η Παναγιά 

Αυτόν που όλοι οι Άγιοι αακολούθησαν με μεγάλη χαρά και εμπιστοσύνη. 

Μεγάλος ο Σταυρός μεγάλη και η Ανάσταση αδερφή 

Μια φωνή ακούστηκε στη πόρτα της Εκκλησίας. 

Κοντοσταθηκε με ευλάβεια.  Στο χέρι ακόμα κρατούσε το αντίδωρο. 

Χαμογέλασε στη μοναχή Καλλινίκη

και προχώρησε στο προαύλιο χώρο του μοναστηριού. 

Εδώ, ακουμπά και δροσίζει τη ψυχή της Μετά από το δώρο που της έκανε ο Παντογνωστης....

Εδώ κάτω από το μεγάλο πλατανι που δεσποζει στο κέντρο της αυλης του μοναστηριού ακούει από τις χαρούμενες,μοναχές για το νόημα της προσφοράς και των αξία του να βγαίνουμε από τον εαυτό μας και να διακονουμε τον πλησίον μας.